خورشید من

هلیا - مامان بهم بگو چرا روباه پرواز نمیکنه ؟ من - به نظر شما چرا روباه پرواز نمی کنه ؟ هلیا - چون پاهاش خیلی بزرگه نمیتوونه پرواز کنه

ماه پیش به ناچار با هلیا رفته بودیم آرایشگاه . در آینه مقابلم هلیا را می پاییدم  دمر بر مبل محو کار مانیکوریست بود .دیروز ناخن های مرا لاک زد بعد دوان دوان رفت خط کش آورد گفت دستتو به من بده می خوام چاقوش کنم .  دستانم را به بازی او سپردم اندکی بعد! از روند کارش با خط کش یادم به آرایشگاه آمد . گفتم مامان اسم بازیمون چیه ؟ گفت مثلا من خانوم آرایشگرم دیگه ... پانوشت - کارت های دید آموز مشاغل را از دوسالگی کار کردیم ...

سومین تئاتری که رفتیم بسیار عالی و آموزنده بود موزیکال و شاد هلیا روی دسته صندلی نشسته بود دستهاش هم بالا تند تند دست میزد روباهه بهش اشاره کرد و گفت بیا طوطی بشو برو تو قلبم به قول روباهه قربون خنده بی ریختت برم بیقراری های امروز هلیا بماند که چقدر بی تاب این خروسه بود از صبح مرتبا تکرار میکرد مامان عصر شدها پاشو بریم نمایش خروس قندی . چه اشکها که نریخت چه صبری که نکردم تا امروز وقت عصر رو یاد گرفت .. امروز هم تمام شد .. ...

منو با خود ببر تا اوج فردا که بی تو نه آغازم نه پایان تویی آغاز بودن من ... ...

از در و دیوار شهر صدای گریه میاد. دلمان عجیب گرفته دست هلیا را گرفته و می رویم . کجا نمی دانیم . سر از کتاب شهر در آوردیم . ساعتی بین رمان های هرمان هریسه گشت زدیم . خریدی کردیم یه سری هم به زیتون که چه عرض کنم سالن مد و آرایش زدیم . هلیا در گوشم می گوید مامان چرا مثل این مامانا آرایشگاه نزدی خودم را همقد هلیا می کنم درگوشی میگم دوست ندارم ارایشگاه کنم اما دلم میخواد برم پله برقی . هلیا خیلی خوشحال میشه و از پله برقی چهار پنج بار متوالی بالا و پایین می َشویم .... ...

 همه چیز سرجای خودش  به جز تلویزیون که در دست اقدامه ... شاید تا سال بعد پانوشت - هر کجا پا می گذاریم هلیا میخ تلویزیون می باشد

موسسه زبانم رو به خاطر مسافت عوض کردم . وقتی وارد موسسه شدم دلم گرفت یاد استادم حیدری نخبه زبان افتاد یاد همکلاسی هام . یاد اولین جلسه که هیچی نمی فهمیدم انگار هرچی پیشرفته تر میشی دلتنگتر میشی  با کتایون که یه دختر چهار ساله داره آشنا شدم اما هنوزم دلتنگ همکلاسی هامم . ....راستی یه دختر ده ساله تو کلاسمون هست که همه رو میذاره تو جیب اسپیکینگش فوق العاده . از روستاهای اطراف میاد خیلی تعجب کردم اومدم خونه به همسرم گفتم وقتی تو سی پا میذاری دیگه هیجانات اول رو نداری دیگه قدرت جابجایی و تغییرات رو نداری .امیدوارم عادت کنم و مجبور نشم به همکلاسی هام برگردم .

کنج گلویم قبرستانی است پرازاحساسهایی که زنده بگورشده اند، به نام بغض….” نبودن هایی هست که هیچ بودنی جبرانشان نمیکند و آدمهائی که هرگز تکرارنمی شوند…. فقط همین…

بازی جدید ما   بازی جدید ما - من می گم were is helya و هلیا جواب میده here i am   ...